Du kjem frå åkren inn kvar
kveld ved solefall
mot tunet gjennom dagsens
siste eld.
Du set dei slitne hestar snøgt
på stall
og møter meg og helsar meg:
godkveld.
Du kjem og fangar meg med
brune hender
og seier meg så sæle, øre ord.
Eg legg meg trylt inntil deg.
Å, eg kjenner
midt i mi lykke kor du angar
jord!
Halldis Moren Vesaas, fra «Utvalgte dikt».